ریکاردو لگورتا با درآمیختن مدرنیسم و تاثیرات بومی، بافت و رنگ‌های پرانرژی کشورش مکزیک، کمک کرد تا معماری این کشور در سطح جهانی مطرح شود. آثار او پایتخت دودآلود و خاکستری کشورش یعنی مکزیکوسیتی را درخشان کردند. همین‌طور شهرهایی را در جنوب غربی آمریکا که در اواسط قرن نوزدهم جزیی از مکزیک بودند؛ کالیفرنیا، تگزاس، نیومکزیکو و آریزونا.
لگورتا در آغاز از مربیان مدرنیست خود که از اروپا تاثیر گرفته بودند، یعنی خوزه ویاگران گارسیا و لوییس باراگان، الهام میگرفت. او با وجود حفظ هنر و معماری مکزیک به عنوان پایگاه معنوی خود، جهانی سازی را در آثارش بازتاب داد. در آخر او بسیار موثرتر و در سطح جهانی شناخته‌شده‌تر از پیشینیان مهم خود شد. با طراحی بانک‌ها، بناهای عمومی، هتل‌ها، کالج‌ها، موزه‌ها و خانه‌های شخصی در اقصی نقاط جهان.
به طور کلی، روح آثار او هنر و فرهنگ سرزمینش را منعکس میکند. او هندسه‌ی اهرام آزتک و مایا را با رنگ‌های زنده‌ای که زنان بومی مکزیکی میپوشند ترکیب کرد. همچنین نقش فاتحان اسپانیایی که شامل تاثیرپذیری عظیم خود آنها از مورهای مسلمان شمال آفریقا میشد.
در پشت دیوارهای قلعه‌مانند بسیاری از ساختمان‌هایش او غالبا از پنجره‌های مشربیه‌ی مشبک با سبک موری، حیاط‌های مرکزی یا پنجرههایی شبیه درب اصطبل از دوران استعماری اسپانیا استفاده میکرد تا هوا و نور را به درون راه بدهد. درست به طوری که مورد نیاز آفتاب خیره‌کننده‌ی مکزیک و جنوب آمریکا است. به گفته‌ی خود او:« نور نماد دانش، خلاقیت، تخیل و روحانیت است.»
در سال 2011 لگورتا از شاهزاده هیتاچی ژاپن جایزه‌ی «پرمیم ایمپریال» معماری را دریافت کرد. در سال 2003 عطر مکزیک را به لندن برد. این کار با طراحی موزه‌ی فشن و نساجی برموندزی که بنیانگذار آن زاندرا رودز است و در طبقه‌ی بالای این موزه زندگی میکند اتفاق افتاد. این بنا به علت رنگ صورتی و زرد اُکر خال خالی دیوارهایش توریستهای کنجکاو را از حیطه‌های دورتر از فشن جذب میکند.
در میان معروفترین آثار او، هتل کامینو ری‌یل با نمای زرد و صورتی سیر در منطقه‌ی پولانکو در مکزیکوسیتی قرار دارد. این هتل برای جذب بازدیدکنندگان المپیک 1968 طراحی شده است. نمای دراماتیک و شهرت آن به عنوان مکانی برای دیدن و دیده شدن کمک کرد تا مرکز اهمیت پایتخت از مرکز کولونیال، نزدیک به میدان اصلی، جا‌به‌جا شود.
لگورتا چند هتل کامینو ری‌یل دیگر هم طراحی کرد؛ یکی در شهر کانکون و یکی بر صخره‌ی چوبی شیبداری خارج از شهر استراحتگاهی ایستاپا در کنار اقیانوس آرام. این هتل اکنون با نام لاس بریساس شناخته میشود و شامل آسانسوری است که به یک ساحل خصوصی مجزا دسترسی دارد.
از طراحی‌های او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: هتل شرایتون بیلبائو، کلیسای جامع متروپلیتن جدید در ماناگوئه، پایتخت نیکاراگوئه. موزه‌ی هنرهای معاصر در مونتری مکزیک. بخشهایی از دانشگاه کارنگی ملون در قطر و بازسازی میدان پرشینگ لس‌آنجلس شامل برج ناقوس ده طبقه به رنگ بنفش روشن.
لگورتا سبک منحصر به فرد خودش را به تگزاس که جمعیت مکزیکی-آمریکایی بسیاری دارد هم برد. در طراحی کتابخانه‌ی مرکزی سن آنتونیو و موزه‌ی علم و تاریخ فورت ورث که برج مرکزی آن با موتیف «فانوس شهری» خود نه فقط نشانه‌ی موزه بلکه نشانه‌ای برای شهر شد.
ریکاردو لگورتا ویلچیس در سال 1931 در مکزیکوسیتی متولد شد. پدر او بنیانگذار یکی از بزرگترین بانکهای کشور بود؛ بانکو مکس. با وجود این ریکاردوی جوان بیشتر شیفته‌ی ساختمانها شد تا پول درون آنها. از اواخر دهه‌ی 40 میلادی، او در بزرگترین دانشگاه کشور یعنی UNAM زیر نظر ویاگران به یادگیری معماری پرداخت. ویاگران در آن زمان پرآوازهترین معمار مکزیک بود. پس از فارغ‌التحصیلی او به مدت ده سال برای شرکت ویاگران کار کرد و همچنین تحت تاثیر باراگان قرار گرفت.
در 1963، آگاه به این موضوع که تاریخ مکزیک هم به اندازه‌ی اروپا چیزی برای ارایه در زمینه‌ی هنر و معماری دارد، او دفتر خودش را راه‌اندازی کرد تا مسیر خود را پیش بگیرد. امروز دفتر او با نام لگورتا و لگورتا شناخته میشود و به دست یکی از پسرانش به نام ویکتور اداره میشود.
اولین سفارش بزرگ لگورتا در سال 1964 بود؛ یک کارخانه‌ی اتومبیل به نام اوتومکس که شامل دو سازه‌ی مخروطی شکل به سبک پری‌کلومبین میشد. او پس از اجرای این بنا گفت:« این کار مانند یک انفجار در من بود؛ طغیانی در برابر اشغال خارجی سرزمینم. من احساس کردم که فریادِ زنده باد مکزیک! و زنده باد کارگر مکزیکی! سر میدهم.» او این عشق برای مردمش، از جمله مردمی که مدتها پیش از خانواده‌ی او در آن قاره میزیستند، را در تمام آثارش بازتاب میدهد.
از میان معروفترین خانه‌های شخصی که او طراحی کرده است می‌توان به خانه‌ی دوست مکزیکی‌اش ریکاردو مونتالبا در هالیوود هیلز اشاره کرد. مونتالبا بازیگر هالیوود بود.
همچنین خانه‌ی سیندی پریتزکر، انسان‌شناس اهل شیگاکو و حامی مشهور معمارها.
لگورتا در سال 2000 مدال طلای موسسهی آمریکایی معماران (AIA) که در واشنگتن قرار دارد را به دست آورد. این مدال عالی‌رتبه‌ترین جایزه‌ی این موسسه است.
ریکاردو لگورتا در دسامبر سال 2011 در مکزیکوسیتی درگذشت.
از اینجا وارد وبسایت لگورتا شوید.
از اینجا کتاب لگورتا را در بوکمارت بخرید.
منبع:
http://www.independent.co.uk/news/obituaries/ricardo-legorreta-architect-whose-work-included-the-fashion-and-textile-museum-6289020.html
