نشنال جئوگرافیک شماره ۵۸ – عشایر

200,000 ریال

سرافکندگی

راستش بذر متن یادداشت این شماره را نفرت حاصل از خواندن مقالهی «شکار تروفه» در من کاشت. و باید تاکید کنم که بههیچوجه خودم را مستثنا و جدا از دیگران نمیدانم. من هم مانند تمام انسانهایی که تا امروز بر این کرهی خاکی زندگی کردهاند، به یک اندازه مقصر هستم.

شکارحیوانات در ازای پول، آن هم اغلب حیواناتی که در معرض خطر انقراض قرار دارند، و البته نه در شکاری تن به تن، بلکه با اسلحههای فوق پیشرفته از فواصل چند صد متری و درحالیکه حتی روح حیوان هم از حضور شکارچیخبر ندارد، اصلا در منطق من نمیگنجد. درواقع بیتفاوتی نسبت به این امر به اندازهی خودِ عمل شکار بیمنطق و اشتباه است.

با وجود اینکه گوشتخوار هستم، ولی هنوز هم با مصرف گوشت کمی عذابوجدان میگیرم، و اگر قرار شود گوشت گاو و مرغی را که شخصا مصرف میکنم، خودم شکار و تهیه کنم، شاید وادار شوم گیاهخواری را پیشه کنم. شخصا دل شکار هیچ جانداری را ندارم، چه برسد به کشتن یک حیوان و فراهم کردن گوشت برای مصرف شخصی. شاید تنها گوشتی که توانایی شکارش را داشته باشم، ماهی باشد. پس قطعا تبدیل به یک گیاهخوارماهیخوار خواهم شد. البته به احتمال زیاد در این امر تنها نیستم، و بسیاری از انسانهای روی کرهی زمین هم همین احساس را دارند.

وقتی مقالهای را که در مورد شکار تروفه است، مطالعه و ویرایش میکردم، بسیار شوکه شدم. چگونه اقوام محلی میتوانند برای گذران امور زندگی خود، این حیوانات زیبا را به قیمتهای ناچیز برای شکار بهفروش برسانند. بهنظرم این کار به نوعی تنبلی این جوامع بومی را نشان میدهد. قطعا همین اقوام میتوانند از راههای دیگری که اصلا به حیاتوحش ربطی ندارد، کسب درآمد کنند، ولی گویا تنبلی بیش از حد و شاید عوامل دیگری در تحقق این امر دخیل هستند

متاسفانه شکار تروفه تا حدی در کشور ما هم رایج است؛ چه قانونی و چه غیرقانونی. امیدوارم جوامع بومی ما راهی را که همتایان آفریقایی آنها پیشه کردند، دنبال نکنند. البته بهطور قطع جوامع بومی ما برای کسب درآمد احتیاج به کمک دارند تا مجبور نباشند از این منابع منحصربهفرد حیاتوحش برای امرار معاش استفاده کنند.

اگر بهراستی در شهرهایمان جایی برای حیاتوحش تعریف نکردهایم، پس نباید بهجز کمک به احیا و نگهداری حیاتوحش، توجیه دیگری برای حضورمان در آن داشته باشیم. شکار تروفه باید برای همیشه منسوخ شود.

چاپ

قطع

وزیری

صفحات

135

سردبیر

بابک نیکخواه بهراهمی

مدیر مسئول

منصور نیکخواه بهرامی

زبان

فارسی

دوره‌ی نشر

در انبار موجود نمی باشد



توضیحات

زندگی ته دنیا

طی قرنها، عشایر ننت و گوزنهای شمالیشان، سالانه مهاجرتی ۱۳۰۰ کیلومتری در منطقهی قطبی روسیه انجام میدهند. امروزه موانعی مانند تغییرات اقلیمی و میادین گاز طبیعی به چالشهایشان اضافهشده است.

نویسنده: گلب رایگورودتسکی   

عکاس: ایوجینیا اربوگاوا

هدف جسورانهی دبی

شهری با مصرف بیرویهی انرژی، تلاش میکند تا با انرژیهای تجدیدپذیر همسو شود.

نویسنده: روبرت کونزیگ   

عکاس: لوکا لوکاتلی

جنجال بر سر شکار تروفه

بنا به ادعای برخی، آیا شکار میتواند به بقای حیوانات کمک کند؟

نویسنده: مایکل پترنیتی

تصاویر از: دیوید چَنسلِر

بیخانمان و ناامید

آزار و اذیت روهینگیاها باعث فرارشان از میانمار شدهاست.

نویسنده: بروک لارمر 

عکاس: ویلیام دانیلز

راهروها

در یکی از محلات بدنام و پرجمعیت مانیل، راهروهای آپارتمانها مملو از شور زندگی است.

نویسنده: جرمی برلین 

عکاس: ماریوژ یانیژوسکی

روز جهانی غذا

شمارش کالریها

فرادید

حیوانات: سگها و گربهها، زنبورها و خرسها، و موجودات وحشی مانند چشمگرد تنبل (بالا) که بهعنوان حیوان خانگی قاچاق میشوند.

اسرار زیبای جنوبگان

یک عکاس دنیای مملو از حیات را زیر یخهای جنوبگان کاوش میکند.

نویسنده و عکاس: لورانبالستا

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “نشنال جئوگرافیک شماره ۵۸ – عشایر”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.