اشتیاق تئوریک و استراتژی های طراحی در آثار هشت معمار معاصر (رافائل مونئو)

توضیحات

نگاهی داشته باشیم به مقدمه کتاب «اشتیاق تئوریک و استراتژی‌های طراحی در آثار هشت معمار معاصر»:

همواره معتقد بوده‌ام که مدارس معماری باید به چشم‌انداز معاصر توجه کنند، به معمارانی که همچنان قهرمانان کتب اصلی‌اند. بنابراین اوایل دهه نود میلادی بود که به دانشجویان مدرسه معماری‌ هاروارد درسی را پیشنهاد کردم که درباره آثار معماران معاصر بود. من همچنان به آثار بعضی از این معماران بزرگتر از من یا استاد من فکر می‌کنم. همه از همکاران و دوستانی‌اند که تحسین‌شان می‌کنم. این کتاب تالیفی از آن سخنرانی‌ها است. آثار استرلینگ، ونتوری و اسکاتبراون، روسی، آیزنمن، سیزا، گری، کولهاس، و هرزوگ و دِ مورن با دقت تحت عنوان “اشتیاق تئوریک و استراتژی های طراحی” ارزیابی شده اند. از واژه‌ی “اشتیاق” استفاده می‌کنم، چون مطالعه‌ معماری در زمان حال در مسیری پیش رفته است که به دراندیشیدن و مباحث نقادانه نزدیک‌تر شده است تا هرگونه علاقه‌ای به ساختن تئوری سیستمی کتاب پیچیدگی و تضاد در معماری رابرت ونتوری به این بحث شهادت خواهد داد. کتاب نوعی آزمون نیش‌دار است که به اندیشه‌های انتقادی هدایت می‌شود؛ به‌عنوان نمونه، این کتاب نوعی رساله‌ تئوریک یا بیانی شخصی از اشتیاق تئوریک است، و نه نوعی تئوری. در نقطه مقابل، معماری شهر آلدو روسی، نمایشی است از فردی، که دارای علاقه‌ زیادی به اصول شهری است، که با روان‌پالایی شخصی رهاشده‌ای پایان یافته است.در این نقطه از تاریخ ما به کتاب روسی احترام می‌گذاریم، نه‌ زیاد به‌ خاطر همکاری‌اش در توسعه‌ تئوری، بلکه برای ایده‌های بسیار شخصی‌اش. این تمثیلی است از معماری که از واژگان هم استفاده می‌کند. اشتیاق تئوریک واژه‌ دقیق‌تری نسبت به تئوری است، و چنین است، هنگامی که به نوشته‌های پیتر آیزنمن مراجعه می‌کنیم. اینها متونی‌اند که نشانگر نوعی ظرفیت روشن‌فکرانه برای انتقال به مفاهیم معماری است که از فیلسوفان معاصر اکتساب شده است. برای کولهاس هم چنین است، آخرین بحثی که از آن استفاده می‌کنیم، بسیار مهم است که نیویورک هذیانی را درک کنیم، کتابی که هنوز به‌روز است و ارزشمند‌ترین نوشته‌ اوست، به‌ عنوان کتابی از مقالات، اندیشه‌ای اصیل و بسیار شخصی درباره‌ اصول نهفته در معماری شهر آسمان‌خراش‌ها، واژه دیگر نیازمند توصیف، “استراتژی‌ها” است. این واژه در اینجا اشاره دارد به ساز و کار‌ها، شیوه‌ها، مدل‌واره‌‌ها، و روش‌های شکلی که در کارهای معماران تکرار‌ می‌شود، ابزارهایی که با آن به ساختمان‌شان شکل می‌بخشند. از ساز و کارهای شکلی، هنگامی که در مورد مهارت پلان‌ها و مقطع‌ها در معماری جیمز استرلینگ، تا هنگامی که در مورد شکل‌های تا نشده با همکاری فرانک گری می‌اندیشم، صحبت خواهم نمود.
ممکن است دشوار باشد که این واژه را در مورد آلوارو سیزا یا هرزوگ و دِ مورن به‌کار ببرم، اما ارائه‌ دست‌خط معمارانه و بسیار شخصی سیزا، و علاقه‌ توام با وسواس معماری و مصالح هرزوگ و دِ مورن، اعتقاد دارم که همچنان می‌توانیم آنها را در همان مسیر مورد بحث قرار دهیم.

حالا که عنوان کتاب را شرح دادم، اجازه دهید که سعی کنم احساسم را درمورد این گروه معماران بعضا نامتجانس بیان‌کنم. علاقه‌ام به این بود که معمارانی را مطالعه کنم که دارای نفوذ و قدرت بیشتری در زمان حال هستند.