توضیحات
اشکها و تصویرها، نگاهی داشته باشیم به مقدمه نویسنده بر ترجمه فارسی کتاب:
بسیار خرسندم که این کتاب در دستر خوانندگان فارسی‌زبان قرار می‌گیرد. پیش از این، بخش‌هایی از آن به زبان‌های چینی، چک، ایتالیایی و کره‌ای ترجمه شده است و هربار نامه‌های جالبی سرشار از تجربیات خوانندگان دریافت کردم. همان‌طور که در کتاب خواهید خواند، هنگامی که روی این موضوع کار می‌کردم، نامه‌های بسیاری نوشتم و از افراد پرسیدم که آیا هنگام تماشای تصاویر واکنش شدیدی داشته‌اند یا خیر. می‌خواستم بدانم چه کسانی گریسته‌اند، خندیده‌اند، شوکه شده‌اند، سرشان گیج رفته یا مغلوب شده‌اند. می‌خواستم بدانم هنر‌های تجسمی چقدر می‌توانند قدرتمند باشند. بسیاری از پاسخ‌هایشان را در کتاب خواهید خواند. پس از انتشار کتاب هم، نامه‌های بسیاری دریافت کردم که گویای انواع مختلفی از تجربیات بودند.
علاقه من به این موضوع، چیزی یکسره غیرآکادمیک است. در رشته من ـ تاریخ هنر ـ در دانشگاه‌های غرب مسیحی، واکنش‌های احساسی، مقبول نیستند. اگر نقاشی یا فیلمی شما را بگریاند، مسئله شخصی خودتان است؛ تجربه‌ایست که باید برای خودتان نگهش دارید، شاید تنها بتوانید هنگامی که با دوستان‌تان برای شام بیرون رفته‌اید آن را مطرح کنید. گریستن و دیگر واکنش‌های شدید احساسی، بخشی جدی از مطالعه تاریخی و انتقادی هنر نیستند. چنین چیزی شامل شرق آسیا، جنوب آسیا و بخش‌هایی از شرق اروپا نمی‌شود اما هنگامی که بحث در مورد دانشگاه‌هایی از نوع اروپای غربی و آمریکای شمالی‌ست این مسئله صادق است؛ بدین معنی که حتی در آمریکای جنوبی نیز این مسئله صدق می‌کند.
جهش از تصاویر عبادی قرن پانزدهم […] به آثاری از قرن شانزدهم که درواقع نمایش مهارت بودند، اولین دگرگونی عظیم افکار و احساسات غرب دربارۀ نقاشی است. دومین تغییر بازگشت قرن هفده و هجده به احساسات است مانند چیزی که در نقاشی های گروز دیده می شود. سومین رومانتیسم قرن نوزده است و چهارم، چیزی است کا اکنون در آن زندگی می کنیم: قرن بیستم، بازگشت به عقل گراییِ خویشتن دارانه. […] و داستان جدایی کنونی ما از شیفتگی به هنر نیز همین است. یک تغییر عظیم فرهنگی، مانند امواج طوفان، ما را به مکانی خنثی از لحاظ احساسی آورده و در همان جا رهایمان کرده است. فضای بی احساس قرن بیستم، دیگر کاملاً عادی به نظر می رسد: ما درون این فضا قرار داریم، آن را نفس می کشیم و همچون شرایط عادیِ زندگی می پنداریم. به این دلیل است که نگاه کردن به گذشته، به قرن پانزدهم، هجدهم یا نوزدهم سودمند است. ممکن است تخیل ما هیچ راهیی برای ورود با آن دوران نیابد اما حداقل کمک می کند که بدانیم آن ها وجود داشته اند.
«می خواهم بدانم چه اتفاقی می افتد وقتی یک نقاشی، معنایی فراتر از اطلاعاتِ خشک روی برچسب موزه ها، نمادهای ذهنی و داستان های کتاب های تاریخ هنر پیدا می کند. زمانی که نقاشی دیگر بازی نیست و مهم نیست چه کسی بیش تر دربارۀ نقاش می داند، آن وقت است که می تواند همان هنری باشد که شایستۀ قدر و ارزش بالایی است که ما به او می دهیم. من از احتمالِ وقوعِ چنین چیزی به وجد می آیم و شیفتۀ آن نیروی غیرطبیعی ام که به واسطۀ آن، چنین تجربه هایی را از کتاب های مدرسه و سفرهایمان جدا کرده ایم.»
بخشی از متن کتاب «اشکها و تصویرها»/ جیمز الکینز/ با ترجمۀ حسام الدین رضایی
جیمز الکینز، استاد تاریخ هنر مدرسۀ هنر شیکاگو، که در رشته های تاریخ هنر و ادبیات انگلیسی تحصیل کرده است در مقدمۀ چاپ ترجمۀ فارسی کتاب می نویسد: «بحث من در کتاب پیش رو این است که واکنش های شدید احساسی نسبت به تماشای تصاویر، برای قرن ها در بسیاری از فرهنگ ها وجود داشته است؛ و اینکه ما نیازمند آنیم که تأمل درباب واکنش های احساسی را ادامه دهیم و بر آن سرپوش نگذاریم ـــ حتا اگر همکارانمان اینگونه رفتارها را نپسندند.»
این کتاب دربارۀ راه هایی است که تصاویر به واسطۀ آن ها ما را شدیداً و به طور ناگهانی تکان می دهند یا حتا اشکمان را جاری می سازند.
کتاب «بر سر نقد هنری چه آمد؟» و «در باب مشاهده» از همین نویسنده و توسط نشر حرفه نویسنده به چاپ رسیده است.
فهرست کتاب «اشکها و تصویرها»:
- درآمد
- گریستن برای هیچ‌چیز جز رنگ
- گریه‌ای که هیچ‌کس را توان درکش نیست
- گریستن از امواج رنگ
- گریستن به خاطر برخورد صاعقه به شما
- گریستن برای برگ‌های آبی
- برج بی‌نمکی
- گریه تصنعی برای پرنده مرده
- گریستن به خاطر گذر زمان
- گریستن به خاطر تماشای گریه مریم
- گریستن برای خدا
- گریستن در کوهستان متروک
- گریستن برای دریای خالی ایمان
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.