توضیحات
دروغ در دنیای مجازی
دروغ باید چنان عظیم باشد که هیچ‌کس باور نکند «کسی آن‌قدر گستاخ باشد که چنین بی‌شرمانه حقیقت را تحریف کند». این جمله را هیتلر در کتاب «نبرد من» نقل کرده است؛ شخصیتی که خودش با بیان دروغ‌های بزرگی که در نطق‌های معروفش نقل می‌کرد، ملتی را گمراه کرد و بانی جنگ جهانی دوم شد. در این نسخه مطلبی منتشر شده است که اشاره‌ای دارد به این‌که اصولا دروغ از کجا سرچشمه می‌گیرد و اصلا چرا انسان دروغ می‌گوید.
در دنیای حقیقی راه‌هایی برای شناسایی دروغ گفتن افراد وجود دارد؛ از دستگاه‌های دروغ‌سنج گرفته تا اموری غریزی که از طریق رفتارشناسی می‌توانند به ما در شناسایی دروغ گفتن افراد کمک کنند. به‌لحاظ رفتاری اغلب مردم هنگام دروغ گفتن رفتارهای غیرارادی از خود نشان می‌دهند؛ مانند قرمز شدن گونه‌ها، متمایل شدن چشم به سمت بالا و راست، عرق کردن، بلعیدن بزاق دهان هنگام حرف زدن، تغییر در نحوه‌ی تنفس، یا حرکت‌های ناموزن و غیرارادی اندام بدن و چندین نشانه‌ی دیگر که البته هیچ‌کدام به‌لحاظ علمی هنوز ثابت نشده‌اند. پس همان‌طور که تکامل دروغ گفتن را در انسان (به دلایلی هنوز تقریبا نامعلوم) موجب شده است، راه‌کارهایی هم برای شناسایی آن به ما نشان می‌دهد.
اما امروز و در عصر ارتباطات و اینترنت این سرشت انسانی در دنیای مجازی هم نفوذ کرده است، و متاسفانه هنوز هم راه‌کار مفیدی برای مقابله و شناسایی آن پیدا نکرده‌ایم. دروغ گفتن در دنیای مجازی به مراتب راحت‌تر است تا دنیای حقیقی، و خطرناک‌ترین ویژگی دروغ در دنیای مجازی سرعت بالای پخش آن است؛ به‌سان سرعت نور. افراد چون به‌طور مستقیم با یکدیگر رودررو نیستند، راحت‌تر دروغ می‌گویند و از آن‌جایی که فرد می‌تواند در آن‌واحد مخاطبان بسیاری داشته باشد، آمار افرادی که دروغی را باور یا آن را بازنشر می‌کنند، به مراتب بیشتر نیز می‌شود.
دروغ‌های دنیای مجازی می‌تواند به‌سادگی درج یک خبر کذب باشد، تا جا زدن شخص در قالب یک شخصیت مشهور و سرقت هویت.
یکی از مهم‌ترین این معضلات سرقت هویت است؛ امری که خود مجموعه‌ی گیتانما به‌وضوح آن را در دنیای مجازی و در قالب صفحات دروغین اینستاگرمی یا کانال‌های تلگرامی تجربه کرده است. افراد سودجویی که به‌راحتی می‌توانند با در اختیار گرفتن هویت‌های تقلبی و نشر اخبار و پست‌های گمراه‌کننده جمع کثیری را گمراه کنند. و نکته‌ی جالب، خوش‌باوری افراد در تعقیب این هویت‌های قلابی است و توانایی این دروغ‌گویان در جذب مخاطب. و باز هم تاکید می‌کنم که یکی از مهم‌ترین دلایلش عدم رودررویی مستقیم است.
شاید بهتر است برای این‌که ببینیم چرا انسان دروغ می‌گوید و منشأ آن در مغز کجاست، بررسی کنیم و ببینیم اصولا چرا افراد به این راحتی می‌توانند هر چیزی را باور کنند. منشأ باور در مغز کجاست؟ شاید با درک صحیح‌تر منطق باور، منطق دروغ را بهتر درک کنیم، و ببینیم آیا اصلا امکانش هست انسان دروغ نگوید؟ و اگر بتوانیم جلوی دروغ گفتن را بگیریم، آیا مشکلی در سلامت روان کلی انسان به وجود می‌آید؟
طرح روی جلد:
یک دستگاه دروغ‌سنج به متصدی متخصصش این امکان را می‌دهد تا واکنش‌های روانی یک شخص – مانند تغییر در نفس کشیدن، فشارخون، یا ضربان قلب – را هنگام گفتن واقعیت یا دروغ قیاس کند. این دستگاه‌ها که اولین بار در سال ۱۹۲۱ معرفی شدند، امکان دارد بتوانند به دروغ گفتن افراد اشاره کنند، اما محققان هم‌چنان در پی آن هستند که چرا مردم دروغ می‌گویند.
طرحی از نشنال جوگرافیک
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.