در جستجوی صبح

در مجموعه حاضر، طی دو مجلد، خاطرات “عبدالرحیم جعفری”، بنیانگذار انتشارات امیرکبیر از زبان وی بازگو شده است. او در این خاطرات از دوران کودکی، بالندگی ورود به حوزه فرهنگی و نشر کتاب ـ همراه با روایاتی از زندگی افراد، دوستان، و شخصیت‌های فرهنگی ـ سخن گفته است. برای نمونه او می‌گوید: “…. دکتر معین بسیار حساس و زودرنج بود؛ ظاهرا آرام صحبت می‌کرد، ولی از کثرت کار همیشه عصبانی بود و تند تند راه می‌رفت. وقتی لبخند می‌زد و صدای خنده‌اش کمی بلند می‌شد، آدم خیلی خوشحال می‌شد که او سرانجام لبخند به لب آورده یا خندیده است. او که انتظار داشت سر کلاس درس شاگردانش و در “لغت‌نامه” همکاران و کارمندانش به او احترام بگذراند، و الحق شایسته احترامی حتی بیش از این هم بود، توقعش از این بابت از کارگران حروفچینی و یا ماشین خانه و مدیران چاپخانه‌ها و متصدیان مربوطه دور از انتظار بود، چون آن‌ها به اخلاق و صفات و مراتب شخصیت و فضل و دانش این استاد بزرگ آشنا نبودند.در نتیجه من همیشه سعی می‌کردم با نصایح و تذکرات خود به کارگران و متصدیان مربوط بین آن‌ها و دکتر را التیام بدهم و هر وقت هر کدام از یک دیگر قهر می‌کردند وسیله آشتی‌شان را فراهم کنم”.