مجلس عاشق‌کشی

مجلس عاشق‌کشی پس واقعه‌ای است روایت‌گونه، نه روایتی صرفاً توصیفی و صحنه به صحنه، که تمثیلی است از آنچه بر انسان ایرانی رفته است. واکنشی است غمخوارانه به جبری تاریخی که بر جغرافیای اندیشگی این قوم حاکم بوده و اکنون نیز هست. مراد از اندیشه نیز در این جا هر چند بر مفهوم عام و جهان شمول آن دلالت می‌کند، که ورای آن، اشارتی به اندیشه‌های احساسی و احساس اندیشناکانه‌ی انسان شرقی دارد. این داستان، روایتی هزاران ببار شوده است و عجیب این که هر بار نیز نامکرر به گوش می‌رسد. از شاهنامه‌ی فردوسی و زاری بر مزار سهراب گرفته تا خمسه‌ی نظامی و سوگواره‌ی فرهاد. از سوگ سیاوش گرفته تا رقص حلاج بر بالای دار؛ واین حکایت همچنان در گذار است تا امروز و مجلس عاشق کشی.