نویسنده: فاطمه علیزاده

نادیده گرفتن اهمیت نور همیشه  از افسوس‌های من در دکوراسیون داخلی بوده.

خبر بد اینکه، این فقط محدود به مردم عادی و صاحب‌خانه‌ها نیست گاهی در کمال تعجب می‌بینم که بعضی از دکوراتورها هم اهمیت این موضوع رو درک نمی‌کنند.

کمی بیشتر که پرس‌و‌جو می‌کنم می‌بینم یکی از دلایلی که دکوراتورهای ایرانی آنقدر که باید و شاید به این قضیه اهمیت لازم رو نمی‌دهند این هست که فکر می‌کنند، تغییر در نوری که مردم به آن عادت کردند مثل نور لوسترهای پر زرق و برق میانه خانه و یا هر نوری که اتاق‌ها رو به صورت مرکزی روشن می‌کند میتواند یک ریسک به حساب بیاید.

البته هستند کسانی که از لامپ‌های هالوژن و مخفی با طرح‌های عجیب و غریب در سقف استفاده می‌کنند و به اشتباه تصورشون این هست که  یک نورپردازی مدرن را اجرا کردند، در حالیکه متاسفانه راه رو اشتباه رفتند و نور به جای اینکه یک عامل کمک کننده به دکوراسیون باشد، تبدیل به یک عامل مخرب شده.

در واقع روشنایی در یک اتاق، نور را برای کل اتاق فراهم می‌کند، یا عناصر بسیار خاصی را برجسته می کند.

با استفاده از نورها می‌توانیم در خانه نقاط تاکیدی ایجاد کنیم، مثلا نورهای بالای میز آشپزخانه یا میز ورودی یا نوری برای نشان دادن گلدان یا تابلوی مورد علاقه‌مان.

عملکرد

یکی از مهمترین نقش های نورپردازی در محیط داخلی، عملکرد آن است.

برای مثال از لوسترها در فضاهای بزرگ، فضای باز، ورودی‌ها و اتاق‌ها استفاده می‌شود زیرا به دلیل شکل قرارگیری مرکزی اش به نسب نور یک دستی به فضا می‌دهد.

چراغ های دیوار فضای محدودتری را روشن می‌کنند و برای راهروها مناسب‌ترند چون فقط لازم است که مسیر را روشن کنند.

سایر انواع روشنایی‌ها حالت دکوراتیو بیشتری دارند و حتی گاهی تخصصی هم می‌شوند، مثلا نور چراغ مطالعه یا آباژورهای رومیزی برای کنار تخت خواب‌ها.

فضا

باید نورهای طبیعی مثل نور روز و شب و نورهای مصنوعی که با چراغ‌های مختلف ایجاد میشوند را درست مدیریت کنیم.

برای مثال در فضاهای تنگ استفاده از نورهای نزدیک به مبلمان، مانند میز قهوه، میز ناهار صندلی های راحتی یک انتخاب کاملا غلط است زیرا بیش از حد محیط را کوچک نشان می‌دهد.

راه حل: برای چنین فضاهایی بایستی از چراغ های مرکزی و یا گوشه های اتاق استفاده کنیم و برای انعکاس بیشتر نور از آینه‌ها های دیواری بهره بگیریم.

برگردیم به نکات اصلی .

همیشه باید به یاد داشته باشیم که بهترین اثر نوری را نورهای طبیعی برای ما به وجود میاوردند زیرا این نورها رنگ ها را بهتر نشان میدهند و با نوع گسترش و تابندگی شون باعث میشن فضا بزرگتر از معمول به نظر بیاد.

پس اگه در آپارتمان های کوچک زندگی میکنید از این نور بیشتر استفاده کنید و راه ورودش به خانه  رو با انتخاب پنجره های کوچک و پرده های قطور نبنید.

خب فکر میکنم که تا اینجا تونستیم کمی فضا رو برای مفهموم نور، روشن کنیم. در پست بعدی بیشتر درباره نورها و انواع استفاده‌هایی که می‌تونیم ازشون داشته باشیم صحبت می‌کنم.

سردرگمی زیادی در مورد شرایط طراحی “مدرن” و “معاصر” وجود دارد.

معمولا ما به اشتباه یک سبک رو به جای دیگری اسم می‌بریم در حالیکه اونها تفاوت های زیادی با هم دارن.

در طراحی مدرن از رنگ‌‍ها و خطوط ساده استفاده میشه و دیگه اینکه در این شکل از طراحی برای متریال اثاثیه از اجسام صیقلی و درخشان اما ساده مثل شیشه و فلزاتی مثل فولاد استفاده  میشه.

شما در سبک مدرن بین رنگ‌ها سردرگم نمی‌شید و خطوط بیش از حد ذهن شما رو مشغول نمی‌کنن.

اثاثیه در سبک مدرن معمولا به صرف کاربردشون ساخته میشن و خیلی پیچیدگی و رنگ به اونها اضافه نمیشه که به اصطلاح زیباتر بشن.

در واقع  شاید کلمات “سادگی” و “براق بودن” به خوبی می‌تونن سبک مدرن رو توضیح بدن.

بد نیست که کمی هم از تاریخچه اش بدونیم .

شاید باور کردنش سخت باشه سبک مدرن از جنبش مدرنیسم میاد که از اواخر 1800مرسوم شد.

بهترین نمونه‌های طراحی‌های مدرن رو می‌تونیم در طرح‌های آلمانی و حوزه اسکاندیناوی ببینیم چون اونا به بهترین شکل فضا رو بر اساس سادگی و عملکرد دیزاین میکنن.

سبک مدرن در نهایت به شکل های دیگه ایی هم دراومد.

مدرن نیمه مدرن که بسیار شبیه طراحی مدرن است و پست مدرنیسم که به نظر می رسد چیزی شبیه به طراحی مدرن نیست.

وقتشه که بریم سراغ سبک معاصر و ببینیم چه شباهت‌هایی باعث شده که ما نتونیم تعریف درستی از اختلاف های این دو سبک داشته باشیم.

سبک معاصرمی‌تونه در اصل ترکیبی از چندین سبک باشه.

طراحی مدرن هم عناصر چندگانه‌ایی از مدرنیسم و پست مدرنیسم را داشت، اما ایده‌هایی از هنر دکو، دکونستراسمیسازی، آتیسم رو هم همراه خودش داره.

اما دقیقا کجا سبک مدرن در مقابل سبک معاصر قرار میگیره؟

خب واقعیتش اینه که تفاوت‌های زیادی دارن.

یک فضای مدرن در واقع یک طراحی قالبی و سخت داره در حالی‌که طراحی‌های معاصر انعطفاف بیشتری از خودشون نشون میدن.

اثاثیه در طراحی مدرن معمولا به رنگ های سفید،نقره فام‌ها و انواع قهوه‌ایی‌ها و طوسی‌های طبیعی دیده میشن در حالی‌که یک مبل در طراحی معاصر همه رنگ های مدرن میتونن وجود داشته باشن و در این بین ما مبلی رو ببینیم که ترکیب رنگی مثل یک جشن داشته باشه.

شاید یکی از مهم‌ترین تفاوت‌هاشون در خطوط باشه.

طراح های مدرن به خطوط قوی و صاف علاقه دارن در حالی‌که معاصرین خطوط منحنی رو بیشتر می‌پسندن.

در نهایت نباید بزرگترین شباهت‌هاشون به هم رو فراموش کنیم.

هر دو سبک تمایل دارند که فضاهای ساده و بی‌نظیری رو با خطوط صاف و تمیز نمایش بدن.

هیچ کدوم ازاین شیوه‌ها، طرح های شیک و یا عناصر سنگین را ترجیح نمی دهند.

البته که گاهی این قانون رو طراح‌های مدرن نقض می کنن.

در هر دو سبک، مبل‌ها و صندلی‌ها  پایه‌های خودشون را در معرض دید قرار داده و هر دو تمایل دارند تا سطوح بازتاباننده مثل فلزات وشیشه‌ها رو در معرض نور قرار بدن.

در آخر باید بگم که مهم ترین شباهت اینکه هر دوی اینها عاشق فضاهایی با نورهای طبیعی هستن.