نشنال جئوگرافیک شماره ۵۳ – وایکینگ‌ها

200,000 ریال

در شماره‌ی ۵۳ نشنال جئوگرافیک فارسی خواهید خواند:

  • فرادید: اسکی با کایت بر تودههای یخ، ابزار حیوانات، آسانسور کشتیها و نوشتههای پنهان یک صومعه
  • گفتمان ستارگان: نوازندگان موسیقی جاز هربی هنکاک و وین شورتر با نیل داگراس تایسون همنواز میشوند.
  • خرد درختان: هر درختی داستانی برای بازگو کردن دارد. برخی را نمیتوان توصیف کرد؛ درخت سیبی که موجب کشف قانون جاذبه
  • شد، درخت گلابیای که از واقعهی ۱۱ سپتامبر جان سالم بهدر برد و کاجهایی که بیش از ۵۰۰۰ سال عمر میکنند.
  • چهرهای جدید از وایکینگها: چگونه کشاورزان اسکاندیناویایی درد و بلای اروپا شدند.
  • نعمتهای رو به افول یک دریا: سیاست و بهرهبرداری بیش از حد یک منبع بزرگ ماهیگیری را به خطر انداختهاند.
  • جنگ برای بقا: میمونهای ماکاک کاکلدار سیاه دشمنان زیادی دارند.
  • سفر به اعماق ستارهی سیاه: یک سفر علمی اعماق غاری را که ممکن است اورستِ اعماق زمین باشد، بررسی میکند.
  • مادرشهرها: کلانشهرهای دنیا گردابی از تعریف انسانیت و انرژیهای نوین است.
قطع

وزیری

ناشر

سردبیر

بابک نیکخواه بهراهمی

زبان

فارسی

مدیر مسئول

منصور نیکخواه بهرامی

دوره‌ی نشر

صفحات

130

نویسنده

, , , , ,

در انبار موجود نمی باشد

توضیحات

درخت و انسان

بدون اغراق می‌توان گفت که هیچ جان‌داری به اندازه‌ی درخت در خاطرات، ادیان، اذهان، فرهنگ و افسانه‌های ما ریشه ندوانیده است. هیچ جان‌داری به اندازه‌ی درخت فدای پیشرفت انسان نشده، و به‌راستی بقای انسان به هیچ جان‌دار دیگری به اندازه‌ی درختان متکی نیست.

ارزش درختان فقط به چوب، میوه، کاغذ و اکسیژنی که تولید می‌کنند، یا آرامشی که به روان انسان می‌دهند، ختم نمی‌شود. کهربا، که از آن برای ساخت اشیای زینتی استفاده می‌شود، صمغ فسیل‌شده‌ی درختان است. گاهی رویش یک نوع درخت خاص نشان‌گر وجود چیز با‌ارزش دیگری مانند الماس در آن منطقه است. کهن‌ترین جان‌داران زنده‌ی زمین هم درختان هستند. آن‌ها قادرند دمای اطرافشان را تا ۳۰ درصد کاهش دهند، یا آب را تصفیه کنند، و از همه مهم‌تر سرپناهی هستند برای انبوهی از جان‌داران دیگر؛ اعم از حشرات، گیاهان و جانوران. اما سوای این مزیت‌ها درختان ارزش معنوی نیز دارند، که منبع الهام افرادی همچون نیوتن و بودا شده‌اند.

با وجود تمام فواید و ارزش‌هایی که درختان برای انسان دارند، اما آیا به‌راستی انسان هم نسبت به این فواید و مزیت‌ها، برای درختان ارزش قائل بوده است؟ ما با نابودی، قطع و سوزاندن به‌عمد درختان نه‌تنها موجب از بین رفتن آن‌ها شدیم، بلکه حیاتی را هم که زیر و بین چتر سبز آن‌ها زندگی می‌کند، نابود کرده‌ایم. جنگل‌های بومی را با نخل‌های روغنی و گونه‌های خاص و غیربومی جایگزین می‌کنیم. پس جز نابودی سرنوشتی برای آن‌ها به ارمغان نیاورده‌ایم.

اما اسرار این تعلق خاطر ما به درختان از کجا ریشه می‌گیرد؟ از تاریخ پیشینیان ما که لابه‌لای آن‌ها زندگی می‌کردند، یا از ارزش مادی آن‌ها برای رونق اقتصادمان؟ شاید این‌ها سوال‌های درستی نباشند. بهتر است سوال‌ها را این‌چنین مطرح کنیم: چگونه می‌توانیم از نابودی آن‌ها جلوگیری کنیم؟ چگونه جنگل‌های باقی‌مانده را که حکم یکی از شُش‌های زمین را دارند، نجات دهیم؟ چگونه و کجا درخت‌کاری را باب کنیم؟ چطور دِین خود را به آن‌ها ادا کنیم؟

فردوسی می‌گوید:

به از راستی کس ندارد درخت

که بارش بهشت است و تاج است و تخت

 

طرح روی جلد

یک فرماندهی جنگجوی اسکاندیناویایی متعلق به پایان قرن ۱۰ میلادی برای نبرد آماده است. کلاهخودی که بر سر دارد، با توجه به تنها کلاهخود فلزی کامل وایکینگ باقیمانده از آن دوران ترسیم شدهاست.

طراح: فرناندو جی. باپتیستا

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “نشنال جئوگرافیک شماره ۵۳ – وایکینگ‌ها”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.